Tenorist Jeroen Van Herzeele houdt niet van stilstand. De man is gepokt en gemazeld in de klassieke jazz, volgde lessen aan de Antwerpse Jazz Studio bij onder anderen Dave Pike en John Ruocco en volgde in de VS workshops bij Joe Lovano en Dave Liebman, maar vandaag haalt hij zijn voldoening elders.
In de acid-jazz-rock-rap van zijn band Greetings from Mercury, bijvoorbeeld, in het Ornetteske kwartet van Ben Sluijs en de Afrikaanse karavaan van Mâäk’s Spirit. Daarnaast speelt en speelde hij met onder anderen Toots Thielemans, Chris Joris Experience, Philip Catherine, Act Big Band, Octurn, Nathalie Loriers Quartet en Kris Defoort & Dreamtime.
Zijn trektochten binnen en buiten de jazz brachten hem naar Syrië, Libanon, Koeweit, Canada, de VS, en grote delen van Europa en Afrika.
In 1999 ontving Van Herzeele de Django d’Or-prijs, die elk jaar wordt toegekend aan een jonge uitmuntende jazzmuzikant, en de Louis Paul Boon-prijs voor zijn hele oeuvre.
Naarmate de muziek van Van Herzeele aan maturiteit wint, lijkt ze zich steeds dieper een weg doorheen het werk van John Coltrane te graven. Met de erfenis van de laatste muzikale periode van Coltrane (denk aan opnames als Interstellar Space, Meditations of Stellar Regions) als uitgangspunt, klinkt zijn nieuwste kwartet echter brandend actueel. De concerten van deze energieke band pakken steeds behoorlijk overdonderend uit. En als je weet dat je te maken hebt met muzikanten die muziek beschouwen als een work in progress, dan mag het niet verbazen dat ook elk optreden weer een nieuwe belevenis is. Maar telkens is één ding vanaf de eerste noot zonneklaar: hier staat een internationale band die wereldklasse uitademt.
Jeroen Van Herzeele maakt deel uit van die groep jazzmusici die aan het begin van de jaren negentig de Belgische jazz een nieuw élan gaven.
